تیگون ها یا  Tion – Tigron – Tiglon ) (  نسبت به لیگر ها نادرند زیرا پیشنهاد شده رفتار های تولید مثلی شیر های ماده برای ببر های نر مرموز یا پنهان بوده لذا احتمالا علائم رفتاری که شیر های ماده برای تولید مثل به آنها نیاز دارند را تامین نمی کنند بنابر این در آمیزش با آنها مشکل دارند.
تیگون ها اغلب کوچکتر از والدین خود هستند.

   تیگون ها و لیگرهای ماده اغلب زایا بوده و قادرند با شیر یا ببر یا گونه های دیگر مانند پلنگ های Leopard     و Jaguar   آمیزش کنند. اولین گزارش از تولد Liger  ها در سال 1929 توسط     L Reisinger  آمده است. در 24 آوریل 1984 روزنامه TIMES از تولد تیگرون ( Ti-Liger  یا Li-Liger )  در پارک Thoiry  نزدیک پاریس خبر داد.در همان سال دو لیگر با یکدیگر آمیزش داده شدند و توله ای از آنها ایجاد شد.تولد این توله برخلاف تصور  نازایی دورگه بوده مشخص شده توله های نر در این مورد نادرند.

این دورگه ها همگی نازا بوده و قادر به انتقال ژن های خود به نسل بعد نیستند.

   لازم به ذکر است در برخی گونه های حشرات دو رگه ها تا چند نسل زایا هستند .بعنوان مثال دورگه های حشرات گونه ی  Bombyx Cynthia  و Bombyx arrindia برای 8 نسل زایا هستند همچنین دورگه های سگ گرگ و شغال برای 3 تا 4 نسل زایا هستند. beefalo ها که حاصل آمیزش بوفالو و گاو های اهلی بوده و   Wolphin که حاصل برخی وال ها و دولفین ها هستند نیز زایا می باشند .

چرا لیگرها بزرگتر از تیگون ها هستند:

        اندازه بزرگ تیگون ها بعلت بیان نامساوی ژنها در والدین است.این امر در ارتباط  با این موضوع است که آیا ماده با یک نر ( غیر رقابتی  ) یا چند نر ( رقابتی ) آمیزش کند.در مورد شیرها هر شیر که با شیر ماده آمیزش می کند، می خواهد فرزندش بزرگتر باشد تا شانس بقای بیشتر داشته باشد ولی ژنهای شیر ماده
می خواهند همه ی فرزندانش زنده بمانند . ژنهای پدر تمایل دارند با افزودن اندازه فرزند از بقای آنها اطمینان حاصل کنند و بتوانند درون رحم بطور همزمان با دیگر فرزندان رقابت کنند.ژنهای شیر ماده با مهار رشد فرزندان از بقای همه ی آنها درون رحم  اطمینان حاصل می کنند .برعکس ببر ماده فقط با یک ببر نر آمیزش می کند لذا هیچ رقابتی برای فضای درون رحم ایجاد نمی شودو ژنهای ببر نر نیازی به تشدید اندازه فرزندان ندارند بنایر این هیچ نیازی برای رقابت در ماده ها نیست و رشد فرزندان از سوی ماده ها مهار نمی شود.

      هنگامی که شیر نر با یک ببر ماده آمیزش  می کند، ژنهایش تمایل دارند فرزندان بزرگتری داشته باشند زیرا شیرها با استراتژی رقابتی سازگار شده اند.ببر ماده رشد فرزندان را مهار نمی کند زیرا با استراتژی غیر رقابتی سازگار شده است .نتیجه این خواهد بود که فرزندان یعنی لیگر ها رشد کرده جثه بزرگی خواهند داشت.

       هنگامی که یک ببر نر با یک شیر ماده آمیزش می کند ژنهایش تمایلی برای افزایش جثه ی فرزندان ندارند چون آنها با استراتژی غیر رقابتی سازگارند اما شیر ماده با استراتژی رقابتی سازگار بوده و ژنهایش رشد فرزندان را مهار می کنند و نتیجه اینکه فرزندان آنها یعنی تیگون ها اغلب کوچکتر و ضعیف تر از هر یک از والدین خواهند شد.